We hebben er Gelukkig nog niet heel veel ervaring mee, maar hoe doe je dat nou? Afscheid nemen van een dierbare ( mijn eigen oma, de overgroot oma van onze kindjes. ) en je kindjes daar zo goed mogelijk in begeleiden met je eigen verdriet.

Een mooie kist voor oma

Tijdens het uitvaart gesprek besproken we de opties, besloten direct om de kindjes mee te nemen naar de dienst, dit had oma ook gewenst. En kwam het idee ter sprake om de kist op een apart moment daarvoor met de achterkleinkinderen van oma te beschilderen. Dit was voor hun toch een moment van op een leuke manier terug denken aan oma en iets moois aan haar mee te geven naar de sterren en hemel! De een maakt een regenboog, de ander een hartje, en ook bloemetjes maken het een kleurrijk geheel. Mooi om te zien hoe zoiets ieder kind op zijn eigen manier afscheid doet nemen. En heel eerlijk ook voor ons maakte het dit een stukje luchtiger en gemoedelijk.

Lees ook; Eerste zelfhulpboek bij rouwende kinderen

De laatste keer oma zien

Ook de vraag of ze oma nog wilden zien kwam ter sprake tijdens het schilderen, en hiervoor stonden ze allemaal open. Ik was hier zelf in eerste instantie een beetje terughoudend in omdat je toch ook geen “trauma” wil veroorzaken, en op een mooi moment aan oma terug wil laten denken in plaats van overleden in een kist. Maar dan pas zie je hoe flexibel en openminded kinderen zijn. Ze aaiden haar, en vonden het helemaal niet gek of eng. Ze leek in diepe slaap en zag er mooi verzorgd uit omdat ik haar had verzorgd na overlijden samen met het uitvaartcentrum.

Oma is een sterretje

Na deze momenten hebben we het er thuis nog over gehad, ze kregen een boekje mee bij het crematorium en zijn ze allemaal heel oké met alles. Oma is een sterretje en we missen haar voor altijd. Zelfs tijdens de dienst hebben we de kindjes erbij betrokken, een eigen uitgezochte kaars gebrand tijdens een fotoreportage van vroeger, en een mooie bloem op de kist gelegd. Het is verdrietig om van iemand afscheid te moeten nemen maar ook heel waardevol om dit op deze manier mee te kunnen geven voor de toekomst. Helaas hoort dit ook bij het leven en is het fijn om ze op deze momenten juist te kunnen steunen en te betrekken, zo voelen ze zich hoop ik toch veilig en gesteund door ons en sluiten ze ook een stukje af.

– Is jouw zoon of dochter een zusje of broertje verloren, dan is dit boek misschien wel iets wat je daarbij kan helpen –