Soms heb je van die dagen waarop je niet alleen van huis gaat, maar ook uit deze tijd stapt. Ons bezoek aan het preHistorisch Dorp in Eindhoven voelde precies zo. Samen met onze vier kleine ontdekkingsreizigers doken we een wereld in zonder schermen, auto’s of elektriciteit – maar met vellen en vuurtjes.
Een dag uit een ander tijdperk
Een museum dat je leeft
Dit museum is allesbehalve saai: je kijkt niet alleen, je doet mee. Onze kinderen konden hun hart ophalen met: boogschieten, broodjes bakken aan een stok boven het vuur, houten spijkers slaan, schrijven met een veer en inkt,… De prehistorischd dorp bewoners namen hun rol zo serieus dat je er moeiteloos in meeging. Ze vertelden over hun leven, gebruiksvoorwerpen en gewoontes alsof ze er gisteren nog mee bezig waren.
Verwondering en wijsheden van kinderen
De verwondering bij de kinderen was groot. De prehistorie was ineens geen ver-van-mijn-bed-show meer, maar een belevenis: #diejevannegen vond het boogschieten geweldig. Hij nam het héél serieus en zou zo als jager door het leven willen gaan. #diejevanacht droomt nu van een zelfvoorziend leven in het bos. #dievanvijf was gefascineerd door de prachtige kledij en kapsels van de dames. De jongste genoot van stampen in de modder en kijken naar het vuur. prehistorisch spelen op zijn best.
Kinderlogica en kleine filosofieën
Er werden grappige en bewonderende opmerkingen gemaakt: “schrijven met een tablet gaat toch wel veel sneller dan met inkt en een veer”, “waar is de badkamer?”, “vroeger waren mensen echt slim. Ze maakten gewoon zelf dobbelstenen van botten!”, “ze konden ijzersmeden én dan ook nog eens een meshoesje uit leer maken”.
Mama’s momentje
Zelf stond ik op een gegeven moment ook graan te malen. Niet dat ik het helemaal prima deed, maar het gaf wel een inkijkje in hoe vindingrijk mensen vroeger waren. Alles werd met de hand gedaan. Geduld, techniek en inzicht. Geen kant-en-klare oplossingen, geen online handleidingen. Het deed me stilstaan bij hoe snel en vol onze dagen nu zijn. En hoe goed het soms doet om te vertragen.
Warm onthaal in een ruwe setting
Wat me opviel: de mensen in het preHistorisch Dorp doen dit met hart en ziel. Ze nemen de tijd, zijn vriendelijk, en beantwoorden met plezier alle vragen – en geloof me, mijn kinderen hadden er véél. Het park is heerlijk en toegankelijk: Picknicken onder de boom, Iets lekkers halen bij de middeleeuwse herberg “Den Bonten Os”, Goed te doen met een buggy, al zijn sommige paadjes wat avontuurlijk.
Vergeet vooral je camera niet
Want het decor is sprookjesachtig rauw. Rookpluimen uit hutten, klei op kinderhanden, houten schilden tegen boomstammen… dit is het soort plek waar herinneringen vanzelf ontstaan.
Even offline, écht samen bij het PreHistorisch dorp
Wat ik zelf het mooiste vond aan het PreHistorisch dorp? Hoe de kinderen helemaal opgingen in het spel. Zonder het te merken leerden ze over het verleden én genoten ze van het moment. Geen gezeur over tablets, geen klok die tikte – gewoon wij, samen, in een andere tijd. Misschien moeten we af en toe wat meer prehistorisch leven. Even terug naar de basis. Gewoon met elkaar. Zonder ruis.
